Kayseri’nin İncesu ilçesinde yaşayan 27 yaşındaki Dilber Akel, 5 yaşındayken sol kolunu buğday makinesine kaptırdı. Akel’in sol kolu ampute edildi. Akel, ilerleyen süreçte Erciyes Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi. Sonrasında ampute tekvandocu Sevim Nur Türkmen’in başarılarını gören Akel, 1 yıl önce tekvandoya başladı.
Akel, 18 Ocak’ta ilk kez katıldığı Paralimpik Türkiye Şampiyonası’nda 3’üncü oldu. Çalışmalarına ara vermeyen genç sporcu, dünya şampiyonasına hazırlanıyor.
Yaşadıklarını anlatan Akel,
Biz küçükken köyde kalıyorduk. Yaz tatilinde kuzenlerim bize geldi. Ben de onlarla oyun oynarken buğday makinesine kolumu kaptırdım. Sol kolumu kaybettim. O zamanın şartları gereği diktirilememiş. 5 yaşında kolumu kaybettim. O yıldan sonra kendimi köyde geliştirdim ama bir yandan da sınırlandırdım. Kolumu sakladım. Biri benimle dalga geçer diye hep bir burukluk yaşadım. Ama hiç pes etmedim. Erciyes Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü kazandım ve bitirdim. Üniversitede insanların bakışları beni çok rahatsız ediyordu. O yüzden proteze başvurdum. Kimse kolumu fark etmiyordu. Sevim Nur Türkmen arkadaşımız da iki kolunu makineye kaptırmıştı. Onu bir arkadaşım görmüş ve bana iletti. Yaşım gereği, ‘acaba geç mi kaldım?’ diye düşündüm. Çok şükür başladım. Keşke 10 yıl önce başlamış olsaydım. Şu an daha farklı bir konumda olabilirdim. Yaş spora engel değil.
diye konuştu.
“ENGELLİ KARDEŞLERİM KABUKLARINDAN ÇIKSIN”
Engelli arkadaşlarına mesajlar veren Akel,
18 Ocak’ta Konya’da yapılan Paralimpik Türkiye Şampiyonası’nda 3’üncü oldum. Ardından İstanbul’da düzenlenen dünya sıralamasına adımızı yazdırdığımız iki maça da katıldım. 1 yıllık tecrübem ile 12 yıllık rakiplerimle karşılaştım. Ama ben yine de pes etmedim ve karşılarına çıktım. İnşallah olimpiyatlara doğru adımlar atacağım. Aynı zamanda öğretmenim ve atama bekliyorum. Hem eğitimi hem sporu bir arada yürüteceğim. Engelli kardeşlerim kabuklarından çıksın. Spor ile tanışsınlar. Spor yaş ve engel tanımaz. Üniversiteyi bitirdikten sonra protezimi bırakma kararı aldım. Sadece insanlar için takıyordum. Bu beni çok yoruyordu ve rahatsız ediyordu. Üniversite bittikten sonra protezimi çıkardım ve insanların bakışlarına alıştım. Umursamamaya başladım. Buradan arkadaşlarıma sesleniyorum. İnsanlar için kendinizi kasmayın ve yıpratmayın. ‘Keşke o protezi takmasaydım, onun esaretine yenilmeseydim’ dedim.
ifadelerini kullandı.
“BİZ ONDA BU IŞIĞI GÖRÜYORUZ”
Milli Takım Antrenörü Yavuz Sayan ise,
diye konuştu.
