Elazığ depreminin üzerinden 3 yıl geçti…
24 Ocak 2020’de yaşanan 6.8 büyüklüğündeki afette Elazığ’da 37, Malatya’da ise 4 olmak üzere 41 kişi hayatını kaybetmişti.
Öte yandan bölgede de büyük bir yıkıma neden olmuştu. Devletin tüm imkanları seferber edilerek depremzedelerin yaraları sarılmaya başladı.
Enkaz altından kurtulanların ise acısı hala taze.
Anne ve kızı 28 saat sonra kurtarıldı
Bunlardan biri de Yıldız ailesi. Kalay apartmanının çökmesiyle anne Ayşe, baba Hüseyin ile çocukları Onur ve Yüsra enkaz altında kalmıştı.
Anne Yıldız ve 5 yaşındaki kızı Yüsra, 28 saat sonra JAK ekipleri tarafından enkazdan sağ olarak çıkartılırken eşi ve oğlu ise hayatını kaybetmişti.
Depremin 3’üncü yılında anne Yıldız yaşadıklarını anlatarak, deprem anını hiç unutmadıklarını ve sürekli aynı korkuyu yaşadıklarını ifade etti.
“Deprem anında çocuklarım, ‘Anne bizi kurtar’ diye sesleniyordu”
Depremin yıldönümüne girdiklerini belirten anne Ayşe Yıldız, şöyle konuştu:
”Zaten hiç unutmadık, aynı şeyleri hatırlıyoruz. Sanki aynı şeyleri yaşıyormuş gibiyiz. Cuma günleri sanki tekrar deprem oluyor. Zor anlardı, Rabbim kimseye göstermesin ama her an o anı yaşıyormuşuz gibi geliyor. Deprem anında herkes öldü kimsemiz kalmadı. Biz de zaten ölümün eşiğindeyiz. Deprem anında çocuklarım, ‘Anne bizi kurtar’ diye sesleniyordu ben de çocuklarım çıksın, çocuklarım yaşasın umuduyla enkazın altında sadece çocukları düşünüyordum, kendimi düşünmüyordum. Deprem anında herkes dışarı kaçmaya çalıştı, biz de dışarı çıkmaya çalışırken dış kapının oradayken bina yıkıldı. Enkazın altında kaldığımızda her şeyin bittiğini düşündüm. Enkazın altındayken herkesin bağırdığını duydum bizi kurtarın diye o an sadece çocuklarını düşünüyorsun kendini veya farklı bir şey düşünmüyorsun. Yüsra babasının kucağındaydı sonra ben kucağıma aldım. Zaten kıpırdayacak yer yoktu. Taşların altındaydık eşim de benim üstümde bize sarılmıştı, oğlum da yanımızdaydı. Oğlum 2 gün boyunca konuştu daha sonra nefesi yetmedi. Yüsra benim yaşama sebebim. Rabbim kızımı bana beni de ona bağışladı. Çok şükür kızıma bir şey olmadı.”
“Enkazın altında kaldığımızda her şeyin bittiğini düşündüm”
Deprem anında herkes dışarı kaçmaya çalıştı, biz de dışarı çıkmaya çalışırken dış kapının oradayken bina yıkıldı. Enkazın altında kaldığımızda her şeyin bittiğini düşündüm. Enkazın altındayken herkesin bağırdığını duydum bizi kurtarın diye o an sadece çocuklarını düşünüyorsun kendini veya farklı bir şey düşünmüyorsun. Yüsra babasının kucağındaydı sonra ben kucağıma aldım. Zaten kıpırdayacak yer yoktu. Taşların altındaydık eşim de benim üstümde bize sarılmıştı, oğlum da yanımızdaydı. Oğlum 2 gün boyunca konuştu daha sonra nefesi yetmedi. Yüsra benim yaşama sebebim. Rabbim kızımı bana beni de ona bağışladı. Çok şükür kızıma bir şey olmadı.”
