Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından geriye acı dolu hikayeler ve mucizevi kurtarışlar kaldı.
6 Şubat’ta yaşanan 2 şiddetli depremde, binlerce can enkaz altında can verdi.
Geniş bir coğrafyada hissedilen ve binlerce binanın yıkıldığı depremde, arama-kurtarma çalışmaları günlerce sürdü.
Zamana karşı yarışta, bir cana daha ulaşmak için büyük mücadeleler verildi.
Çakıl köpek sayesinde bulundu
Depremin merkezinde 3’üncü günde enkazdan sağ olarak çıkarılan bir kişi de 46 yaşındaki Mehmet Çabuk oldu.
Çubuk, yıkılan binanın zemin katındaki kapıcı dairesinde mahsur kaldı.
Enkaz altında 3 gün kurtarılmayı bekleyen Çabuk’un yerini, Ankara Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Dairesi Başkanlığının canlı insan arama kurtarma köpeği Çakıl tespit etti.
“Beni kurtardın, sen var ya benim canımsın”
AFAD, Ankara İtfaiyesi, ve özel harekat polislerinden oluşan ekiplerin 12 saat süren çalışması sonucu enkazdan çıkartılan Çabuk, hastanedeki tedavisinin ardından yerini tespit eden arama kurtarma köpeği Çakıl ile buluşmak istedi.
Çabuk’un isteğini yerine getiren Ankara İtfaiyesi ekiplerinin enkaz başında gerçekleştirdiği buluşmada duygusal anlar yaşandı. Hayatı boyunca yaşadığı köpek korkusunu unutan Çabuk, “Beni kurtardın, sen var ya benim canımsın, aslansın sen.” diyerek Çakıl’ı kucakladı.
“İlk gün biri ‘seni kurtaracağız’ dedi”
Enkaz altında yaşadıklarını anlatan Çabuk, şöyle konuştu:
Seslendim, beni kurtaran yok mu dedim. İlk gün biri ‘seni kurtaracağız’ dedi ve gitti. İkinci gün biraz uyudum, saate baktım, sabah olmuştu. Yine seslendim beni kurtaran yok mu diye, baktım yine kimse yok.
“Çıktıktan sonra köpekleri sevmeye başladım”
Mahsur kaldığı enkazın altından üçüncü günün sabahında saat 07.05’te yeniden yardım istediğini anlatan Çabuk, enkazın üstünden ilk olarak bir köpek sesi duyduğunu söyledi.
Ankara İtfaiyesinden bir görevlinin kendisi ile iletişime geçtiğini dile getiren Çabuk, şöyle devam etti:
Bir kişi ‘Sesimi duyuyorsan 3 kez vur.’ dedi. Elimde keserim vardı. 3 kez vurdum. Ondan sonra sesini duydum. ‘İyi misin?’ dediler, ‘Evet iyiyim.’ dedim. Köpek halen havlıyordu. Sabah 08.00’de küçük bir delik açtılar. Akşam 20.30’da beni kurtardılar. Oradan hastaneye götürdüler. Hastaneden çıktıktan sonra PTT’de kalmaya başladım. Burada bana çok yardımcı oluyorlar.
Kurtulduktan bir gün sonra beni kurtaran köpek geldi. Köpek beni hemen tanıdı. Köpeğe bir sarıldım, köpek de bana sarıldı. Köpek olmasaydı beni bulmaları imkansızdı. Çıktıktan sonra köpekleri sevmeye başladım. Beni kurtaran köpeğin adı da Çakıl’mış. O Çakıl’la bir sarıldık ama nasıl sarıldık. Çakıl’ı çok seviyorum. Ben köpekten korkardım, asla yaklaşamazdım. Korkumu yendim Allah’a şükür, Artık köpeklerden hiç korkmuyorum.
“Yaptığımız işin karşılığını aldığımızı o anda hissettik”
Ankara İtfaiyesi uzman köpek eğitmeni Ergin Yılmaz, kurtarma çalışmaları sırasında yaşadıkları bu olayı ve Mehmet Çabuk ile kurtarma köpeği Çakıl’ın buluşmasını unutamadığını söyledi.
Yılmaz, şu ifadeleri kullandı:
Enkaz altından kurtardığımız apartman görevlisi Mehmet Bey’in hayatı boyunca korkusundan dolayı bir köpeğe dokunamadığını öğrendik. Mehmet Bey’in köpeğimize sarılarak teşekkür etmesi bize ‘işte budur’ dedirtti. Yaptığımız işin karşılığını aldığımızı o anda hissettik. O andaki duyguyu ve coşkuyu anlatamam.
